Artikel uit Hei en Wei nummer 318 mei 2008

In 1913 besloot de psychiater Pieter J. Wzn. Visser samen met zijn vrouw op idealistische gronden in Blaricum een rust- huis op te zetten. Hij kocht daartoe twee huizen van de ‘Blaricumse Kolonie’ aan. Ze leidden vervolgens het Rust- en Verpleeghuis Gemelli aan de Torenlaan. Hun dochter Bets – Elisabeth Alexandrina, geboren in 1899 en als verpleegster opgeleid in Amsterdam – kwam naar Blaricum over. Zij werd hoofd van de huishouding en later directrice van Gemelli. Zij trouwde met de huisarts Bob Breukers, die in de oorlogsjaren als scheepsarts bij de marine in de Indische wateren voer. Bets was in die periode alleen, maar werd geholpen door veel goede, lieve krachten. Ze runde in de moeilijke oorlogsjaren het verzorgingshuis en was ondertussen blij en gelukkig met haar enige zoon Jan. Ze was een bijzondere vrouw, met een wijze humanitaire wereldbeschouwing. Ze ver- achtte de nazi’s krachtig, vooral ook om hun gruwelijke Jodenvervolging. Baby in huis Geen moment aarzelde ze toen haar werd gevraagd een viereneenhalf maanden oude baby in huis te nemen. Tussen de bejaarden in. Toen ze op een dag thuis- kwam van boodschappen doen, lag het in een wasmand op de stoep! Ze legde de joodse ouders van de baby uit dat hij bij haar in het huis kon wonen, maar dat hij dan wel officieel als vondeling geregistreerd moest worden. Een buitengewoon meelevende ambtenaar bij de gemeente Blaricum, de heer Wim van Gils, zou de ‘inschrijving’ regelen. Zo werd op 13 november l943 – in die dagen voltrokken zich afschuwelijke deportaties – de baby als vondeling geregistreerd en als bewoner van Gemelli onder de naam Kees Willem Breukers in huis genomen. Tijdens de rest van de oorlog heeft Bets in Gemelli ook nog andere joodse kinderen verborgen, evenals in het diepste geheim een aantal onderduikers. Zij liet het jongetje zelfs in de kerk dopen, opdat de Duitsers nooit enige achterdocht zouden krijgen. Twee maanden daarna werd door de Duitse autoriteiten aangekondigd dat alle vondelingen vanaf die datum beschouwd zouden worden als joden... Een heel groot hart Bets Breukers was een allerliefste, zeer werkzame vrouw, die zich nergens op liet voorstaan en buitengewoon rechtvaardig was. Zij voedde het jongetje met alle zorg.